امروز، روز نکبت است!
از نیل تا فرات
در سال 1880میلادی ( 137 سال پیش) تعداد یهودیان منطقه ی فلسطین 24 هزار نفر بود كه 5 درصد كل جمعیت آن منطقه را شامل می گردید. ولی صهیونیستها در اواخر قرن نوزدهم با برگزاری كنگره ها و جلساتی به دنبال راه كاری جهت دستیابی بر فلسطین و سپس عملی نمودن شعارِ تسلط بر نیل تا فرات بودند. اینان هم چنین حمایت دولت استعماری بریتانیا را با خود داشتند. این هدف باعث شد تا جمعیت یهودیان در 34 سال بعدش به 85 هزار نفر (در سال 1914م) برسد. این آمار تا سال 1938م در حدود 500هزار نفر بالغ گردید كه سی درصد جمعیت فلسطین را در برمی گرفت.
ظرف مدت كمتر از 6 دهه جمعیت یهودیان بیش از 20 برابر شد.
این جمعیت هم نشان از برنامه ی آنها برای بیشتر شدن فرزندانشان بود و هم مهاجرت دیگر یهودیان از جای جای جهان به آن منطقه . در آغاز سال 1947میلادی ، جمعیت یهودیان فلسطین از مرز هفتصد هزار نفر گذشت و در فوریه همین سال، دولت انگلیس كه فلسطین را تحت سلطه داشت، به عنوان این كه دیگر قادر به ادامه قیمومیت بر فلسطین نیست، حل این مسئله را به سازمان ملل متحد ارجاع نمود. سازمان ملل هم که خود با دسیسه ی یهودیان همراه بود یك كمیته ویژه برای حل مسئله فلسطین تشكیل داد و این كمیته پس از شش ماه مطالعه و اعزام هیأت هایى به فلسطین و اردوگاه های آوارگان یهودی در اروپا، بر سر دو راهی تقسیم فلسطین بین اعراب و یهود یا تشكیل یك حكومت فدرال در این سرزمین باقی ماند. اكثریت اعضای كمیته به تقسیم فلسطین و بین المللی شدن شهر بیت المقدس رای دادند و اقلیت كمیته، تشكیل یك حكومت فدرال و محدودیت مهاجرت یهودیان را به فلسطین پیشنهاد كردند.
با ارائه گزارش كمیته در مجمع عمومی سازمان ملل، در نهایتْ در بیست و نهم نوامبر سال 1947م، این مجمع، تحت نفوذ دولتهای غربی، به خصوص امریكا و همچنین صهیونیستها، با اكثریتی ضعیف به تقسیم سرزمین فلسطین میان دو دولت فلسطینی و یهودی رأی داد. بر اساس این مصوّبه، بیت المقدس، منطقهای بین المللی اعلام شد. این قطعنامه كه به وجود یك دولت صهیونیستی در فلسطین اشغالی رسیمت بخشید، خشم اعراب و رضایت صهیونیست ها را در پی داشت.در این میانْ، استعمار انگلیس به بهانه مخالفت با طرح سازمان ملل، اما در اصل به منظور آماده كردن شرایط برای تأسیس رژیم صهیونیستی، نیروهای خود را در 13 مه 1948م از فلسطین خارج كردو به طور رسمی فلسطین به اشغال یهودیان در آمد . بلافاصله پس از این اقدام انگلیس، صهیونیست ها، در مراكز نظامی كه انگلیسی ها تخلیه كرده بودند، مستقر شدند و تأسیس رژیم صهیونیستی را در 24 مه آن سال اعلام كردند. پس از آن بود كه جنگ اول اعراب و اسرائیل به وقوع پیوست.
روز نکبت (به عربی:یوم النكبة) نامی است که فلسطینیان و حامیان آنان برای اشاره به سالگرد بیرون راندن صدها هزار فلسطینی و استقلال اسرائیل در ۲۴ اردیبهشت ۱۳۲۷ استفاده کرده و در آن روز عزا می‌گیرند.از نظر فلسطینی‌ها این روز یادآور روزهای تلخ یعنی اشغال سرزمین‌شان و مصادره اراضی و اولین موج آوارگی و اخراج بیش از 800هزار فلسطینی از خانه و كاشانه‌شان است.(١)
دین در اشغال قدس
یهودیان بر این بهانه فلسطین را اشغال کردند که مذهب و دین ما وعده داده که اگر این مناطق را در اشغال خود داشته باشیم منجی ما ظهور خواهد کرد ، آنان وعده های آسمانی را دلیل بر این همه آوارگی ، جنگ و اسارات کوکان و زنان بی پناه مسلمان می دانند . انها تمام این خونریزی ها را پایبند بودن به دین و مرام خود می دانند ، حال اینجا این سوال پیش می آید که مذهب و دین چه تعریفی دارد که این چنین به بار می آورد؟
امام موسی صدر در این رابطه می گویند: سخن من درباره دین و موضع‌گیری آن است. دین هر انسانی را صرف‌نظر از مذهب یا اندیشه یا اعتقادش، محترم می‌شمارد. اما اگر انسانی در نتیجه اعتقاداتِ زیان‌آور تبدیل به جرثومه‌ای شود که در زمین فساد و تباهی کند و جوامع را به انواع بیماری‌ها مبتلا سازد، در این صورت، دین ارج و حرمتی برای این موجود قایل نیست، همان‌طور که انسان نیز خود عضوی از بدنش را که به بیماری مسری و بدخیمی دچار شده، از بدن خود جدا می‌کند.(٢)
گفتنی است که یهودیان نخستین کسانی نبودند که به خدای یگانه ابراهیم گرویدند، بلکه پیش از آنان فینیقی‌ها و کنعانی‌ها به خدای یگانه ایمان آورده و او را «ایل» نام نهاده بودند.
حضرت مسیح می‌فرمود: «قدس را به سگ‌ها و خوک‌ها وامگذارید.»
اما یهودیان خدای دیگری را به خود اختصاص داده بودند و او را یهوه می‌خواندند. بعد از آن، تا زمان ما، آرا و اخلاقیات و رفتار خود را از دیگر مردم جدا کردند. راز محاربه یهود با پیامبرانی که پس از این بدعت‌گذاری در رسالت الهی و تحریف کلمه، برای هدایت مردم از سوی خداوند مبعوث می‌شدند، در همین مطلب نهفته بود. پیامبران هم درباره خطر یهود به مردم هشدار می‌دادند. منظور آن حضرت از کلمه «قدس» تنها شهر «بیت‌المقدس» نبود، بلکه همه معانی قدس بود. همان حضرت، هنگامی که بازرگانان را و طلاسازان را و فروشندگان را از هیکل بیرون می‌راند، به آنان می‌فرمود: «این خانه پدر من، جایگاه عبادت است که شما آن را تبدیل به لانه دزدان کرده‌اید.»(٣)
زخم 69 ساله آوارگی، رنج و مصیبت فلسطینی‌ها را هر بار باز می کند چنانکه روزنامه فرانسوی لوموند نوشته در هر ساعت دست‌کم یک کودک فلسطینی که در محاصره ارتش اسرائیل قرار گرفته، جان خود را از دست می‌دهد. گزارش اومانیته، دیگر روزنامه فرانسه با عنوان «بابا، چرا اسرائیلی‌ها ما را می‌کشند؟ ما که کاری نکردیم»، تصویری است موجز از آتشی که در سرزمین زیتون شعله دوانده است: «هزاران خانواده از خانه و کاشانه خود آواره شدند، کودکان بیمارند، منطقه از کمبود آب آشامیدنی و مواد خوراکی رنج می‌برد، اما هنوز «مقاومت» مورد حمایت قرار دارد.»(٤)
69 سال از آوارگی مردم فلسطین می گذرد و انها هنوز در داغ روز نکبت می سوزند ، برای زنان و مادرارن فلسطین هر روزشان برای داغ جوانان و فرزندانشان، روز نکبت است! ... آنان می جنگند برای پس گرفتن خاکشان و نه وعده های خیالی و آسمانی صهیونیستهای جنایتکار ! 69 سال از آوارگی می گذرد ،آوارگی که دفاعش سنگ بود و خون...پی نوشت :
(١)انجمن فرهنگی آفاق
(٢) مرکز دایره المعارف بزرگ اسلامی
(٣) فاطمه (س) و نماز / امام موسی صدر
(٤) تاریخ ایرانی
